Halkidiki je poznato poluostrvo u severnoj Grčkoj, u centralnom delu najveće regije Grčke – Egejske Makedonije. Na severu se graniči sa prefekturom Solun, pa cela regija gravitira ka istoimenom gradu Solunu, drugom po veličini gradu u zemlji. Na jugu, istoku i zapadu njegove obale zapljuskuje Egejsko more.
Halkidiki je poluostrvo izuzetne lepote, sa nekim od najboljih i najlepših plaža u celoj zemlji, poznatih po kristalnoj vodi i čistom belom pesku. To je pravi mali raj sa očaravajućim uvalama i zalivima, stenovitim rtovima, sa maslinama i borovim šumama koje upotpunjuju neverovatnu sliku.
Poluostrvo se prostire na oko 3.000 kvadratnih kilometara, a glavno poluostrvo se na jugu nastavlja u tri mala, Kasandra na jugozapadu, Sitonija u sredini i Atos (poznato i kao Sveta gora) na jugoistoku.
Oblikom podseća na tri prsta koja pokazuju Egejsko more ili Posejdonov trozubac.
Mapa Halkidikija
Halkidiki ima populaciju od preko 110.000 stanovnika, od kojih je većina pravoslavne vere, a spada u oblasti Grčke sa brzim rastom broja stanovnika. Upravno središte je grad Poligiros, udaljen 69 kilometara jugoistočno od Soluna, a najveći broj naselja ima do 1.000 stanovnika. Nedavno, Halkidiki je podeljen na 14 opština.
Stanovništvo se pretežno bavi turizmom i poljoprivredom. Glavni poljoprivredni i izvozni proizvodi su med, masline i maslinovo ulje. U proizvodnji meda zauzima prvo mesto u Grčkoj, a kao turistička destinacija Halkidiki je odmah iza ostrva Rodos, Krit i Krf.
Od tri prsta poluostrva, samo srednji i zapadni (Sitonija i Kasandra) su razvijeni u turističkom smislu, sa neverovatnim prirodnim lepotama i razvijenom turističkom infrastrukturom.
Kasandra je idealna za one koji vole dobre plaže i noćni život, Sitonija je mesto za ljubitelje prirode, mira i napuštenih plaža.
Najistočniji prst pripada monaškoj zajednici Atos odnosno Svetoj Gori.
Posete Svetoj gori su strogo regulisane: morate tražiti dozvolu šest meseci unapred, a ženama ulazak nije dozvoljen.
Turistički razvoj
Brzi razvoj turizma na nacionalnom nivou, uticao je i na razvoj Halkidikija. Korišćenjem svojih resursa, prirodnih lepota, tople klime, kulture i istorije, u ovoj oblasti je došlo do veoma brzog razvoja turizma i stvaranja imidža uspešne turističke destinacije.
Turistički razvoj počeo je ranih ’60-ih godina prošlog veka, kada je Nacionalna turistička organizacija (GNTO) izgradila takozvane Ksenija hotele, prve značajne turističke sadržaje na ostrvu. Ksenija je bio zvanični naziv Nacionalnog programa izgradnje hotelskih kompleksa u Grčkoj koji je počeo 50-tih godina (do tada su na nacionalnom nivou postojali samo pojedini hoteli u većim gradovima i na Rodosu i Krfu).
U periodu od 1968. do 1975. godine izgrađeni su veliki turistički kompleksi, a došlo je i do pojave drugih preduzeća iz turističke industrije, kao i razvoja dodatnih turističkih usluga. Nešto kasnije veliki turoperateri otkrivaju tzv. “skriveni grčki raj”, netaknutu destinaciju bez gužvi, potpunu suprotnost od već zasićenih grčkih ostrva. Kao rezultat toga veoma brzo je porastao broj turista, ali, srećom, Halkidiki nije izgubio svoj karakter. Veliki napor uložen je u razvoj turističke infrastrukture i objekata koji su u skladu sa prirodnim okruženjem. Racionalno planiranje turizma sprečilo je propadanje životne sredine, dok su preduzetnici pokušali da grade turističke centre kao privlačne i u najvećoj meri u skladu sa ekološkim standardima.
Halkidiki je odličan izbor za opuštajući odmor. Sunčane zlatne plaže, duboki i slikoviti zatoni, tradicionalna sela i moderna turistička odmarališta, mala ostrva i zaštićeni zalivi, bogata istorija, kulturno nasleđe i topli ljudi, mediteranska klima i veličanstvene prirodne lepote, ovo je ukratko današnji Halkidiki.
